Strona główna/Wydawnictwa WUG/"Bezpieczeństwo Pracy i Ochrona Środowiska w Górnictwie"

"Bezpieczeństwo Pracy i Ochrona Środowiska w Górnictwie"

MIESIĘCZNIK WYŻSZEGO URZĘDU GÓRNICZEGO

Numer 01/2020

Stanisław MALIK, Krzysztof PARASZCZUK, Michał SZYMCZYK

Zarys historii krakowskich urzędów górniczych


Historia zorganizowanych form nadzoru górniczego na terenie Krakowa sięga co najmniej okresu średniowiecza, tj. wydania w 1368 r. przez Kazimierza Wielkiego statutu dla żup solnych. Krakowskie urzędy górnicze działały w rozmaitych formach, w zależności od aktualnej władzy politycznej i ustroju, w czasach nowożytnych jako: starostwo górnicze, okręgowy urząd górniczy czy Wyższy Urząd Górniczy. Spadkobiercą tradycji tych organów jest Okręgowy Urząd Górniczy w Krakowie, w obecnej formie powołany rozporządzeniem z 1946 r. W trakcie swojej działalności krakowskie urzędy górnicze nadzorowały wydobycie większości dostępnych na ziemiach polskich kopalin: soli kamiennej, ropy naftowej i gazu ziemnego, węgla kamiennego, rud metali, solanek, wód leczniczych i termalnych, kopalin skalnych, piasków i żwirów. Ponadto nadzorują ruch turystyczny w obiektach zabytkowych kopalń soli w Bochni i Wieliczce oraz drążenie tunelu pod górą Luboń Mały. Pracownikom zatrudnionym w krakowskim urzędzie górniczym przyświeca idea zapewnienia bezpieczeństwa osobom zatrudnionym w zakładach górniczych oraz bezpieczeństwa powszechnego i ograniczania skutków eksploatacji dla środowiska.

powrót do spisu artykułów

do góry