Problemy ochrony zdrowia górników

Oddawanie swojego życia i zdrowia w cudze ręce jest metodą prostą, ale mało skuteczną. Bez poczucia odpowiedzialności za siebie łatwiej znosić codzienność. Niestety, sztygar nie uchroni przed wypadkiem, a lekarz przed chorobą zawodową. W porównaniu do 2009 roku odsetek osób, które zachorowały na pylicę płuc był większy o blisko 34 proc. Te liczby skłaniają do zastanowienia nie tylko kadrę zarządzającą firmami górniczymi. Wiele istotnych spostrzeżeń o stanie zdrowia górników i przyczynach chorób zawodowych dostarcza prof. Jan Grzesik w książce: Problemy ochrony zdrowia górników, wydanej przez Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu. Prof. Grzesik był wieloletnim dyrektorem, obecnie emerytowanym, sosnowieckiego instytutu. Wydana niedawno książka jest zbiorem referatów wygłoszonych na konferencjach organizowanych przez WUG w ramach cyklicznych, corocznych debat pt. „Problemy Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Polskim Górnictwie.
- Z lektury referatów prof. Grzesika można wyciągnąć kilka istotnych wniosków praktycznych. Programy nauczania zawodu górnika powinny dostarczać wiedzy o wszystkich czynnikach zagrażających zdrowiu, sposobie ich negatywnego działania na organizm, zdrowotnych skutkach ich wpływu oraz sposobach i środkach skutecznej profilaktyki. Przyczyny i okoliczności zaistnienia każdego nowego przypadku choroby zawodowej górnika powinny być poddane takiej samej procedurze wyjaśniającej, jaka obowiązuje przy ustalaniu okoliczności wypadku w pracy. Ochrona górnika przed negatywnymi skutkami narażeń oraz obciążeń charakterystycznych dla pracy pod ziemią, winna być dla zarządzających kopalniami zadaniem tej samej wagi i poziomu odpowiedzialności, jak zadania produkcyjne i ekonomiczne - uważa Piotr Litwa, prezes WUG.