Archiwum miesięcznika

Joanna KURZEJA, Andrzej WAŚKO

Sejsmoakustyka górnicza – przegląd stosowanych metod oraz wyposażenia technicznego

Celem pracy było przedstawienie sposobu wykorzystania emisji sejsmoakustycznej – w postaci stale modyfikowanych metod – do oceny stanu zagrożenia tąpaniami w polskim górnictwie węgla kamiennego. Metoda bierna (zwana też stacjonarną) jest stosowana obligatoryjnie we wszystkich zagrożonych tąpaniami kopalniach węgla kamiennego i stanowi część znanej metody kompleksowej oceny stanu zagrożenia tąpaniami. W najnowszej, zmodyfikowanej wersji instrukcji jej stosowania (z 2012 r.), w stosunku do wersji z 1996 r. wprowadzono sposób sejsmoakustycznej obserwacji ścian długich, czyli wyrobisk ścianowych o długości większej niż 200 m, metodę estymacji fizycznej energii w dżulach, na podstawie wykazywanej przez oprogramowanie aparatury „energii umownej” oraz uzupełniono o tzw. energetyczną prognozę zagrożenia sejsmicznego, która umożliwia prognozę na podstawie informacji zawartych w zdarzeniach emisji sejsmoakustycznej oraz wstrząsach. W przypadku metody aktywnej spektakularne zmiany wystąpiły w części aparaturowej w postaci cyfrowych, sejsmoakustycznych sond pomiarowych (CSPP). Sondy te umożliwiają prowadzenie pomiarów bez żadnych połączeń kablowych, posiadają własne zasilanie, mikroprocesor z przetwornikiem A/C oraz bardzo dużą pamięć. CSSP wykonane są w wersji iskrobezpiecznej – posiadają Certyfikat ATEX.